Lata 1932-1939

Lata 1932 i 1933 nie przynoszą „Garbarzom” większych sukcesów. W roku 1932 zajęli oni bowiem dopiero 10 miejsce w lidze. W rok później – aż 12, co w myśl regulaminu rozgrywek ligowych spowodowało konieczność rozegrania barażowych spotkań z drugim najsłabszym zespołem ekstraklasy, czyli Czarnymi Lwów, oraz kandydatem do ligi – Śmigłym Wilno. Garbarnia wyszła zwycięsko z tego turnieju pozostając nadal w I lidze. W roku 1934 zajęła w ligowych rozgrywkach znów wysokie 4 miejsce.

Zdobywcy Pucharu Ministra Spraw zagranicznych w 1932 r. Od lewej: Gregorczyk, Bill, Maurer, Smoczek, Nagraba, Pazurek, Konkiewicz, Skwarczewski, Wilczkiewicz, Bator, Riesner, Kier. A. Kuczalski, inż. Rosenstock.

W latach 1935-36 drużyna ludwinowska osiągnęła 7 i 4 lokatę, ale w roku 1937, po dziewięcioletnim pobycie w szeregach naszej ekstraklasy, opuściła ją wraz z katowickim Dębem. W roku 1939 udało się jednak Garbarni powrócić do ligi i zająć tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej, która przerwała rozgrywki, 8 miejsce.

W latach 1932-37 udział zawodników Garbarni w reprezentacji Polski był następujący: obok wspomnianych już wcześniej wielokrotnych reprezentantów kraju, jak Pazurek I, Smoczek czy Riesner, koszulki z Białym Orłem przywdziali jeszcze pomocnicy: Adam Haliszka i Jan Lesiak (1936). W latach 1932-1939 Garbarnia rozegrała kilkanaście spotkań międzynarodowych, w tym aż 9 w 1932 roku. Pokonała wówczas Bayern FC z Monachium 8:0 i Victorię Berlin 3:1, oraz Beuthen 09 (Bytom) 5:1, a przegrała nieznacznie z paryskim Red Star 3:4 i z Herthą Berlin 4:5. Z późniejszych spotkań na uwagę zasługują zwycięstwa nad Sport-Club Wiedeń 4:3 (1934), z FC Wien 2:0 (1935) i z Budai FC 2:1 (1936).