Garbarskie Historie: Jak sto lat temu Podgórze z Krakowem grało…

Przed 100 laty to Kraków był stolicą polskiej piłki, tu mieściła się siedziba PZPN, którego walne zgromadzenia odbywały się w sali Rady Miasta. Czym żył piłkarski Kraków w upalny lipiec 1925 r?

Prawdziwą gratką dla kibiców był rozegrany 19 lipca mecz reprezentacji Polska – Węgry zakończony zwycięstwem Madziarów 2:0. Dwa dni później w tym samym miejscu rozegrane zostało spotkanie reprezentacji Krakowa i Budapesztu, zakończone bezbramkowym remisem. W roli kapitana związkowego wystąpił Ignacy Rosenstock, jeden z założycieli Przeglądu Sportowego, późniejszy wiceprezes Garbarni.

W tamtych czasach piłkarskie uczty często były dwudaniowe. W dniu 21 lipca 1925 r. zgromadzeni w liczbie 4 tysięcy widzowie, w oczekiwaniu na danie główne, czyli mecz Kraków – Budapeszt, mogli obejrzeć rywalizację reprezentacji B-klasowych drużyn Krakowa i Podgórza.

Ówczesna B-klasa, była drugim poziomem rozgrywkowym w okręgu. Zwycięzcy klas A rywalizowali o mistrzostwo Polski. Świeżo upieczonym B-klasowiczem była wówczas Garbarnia.

Do drużyny Krakowa powołani zostali: Gregorczyk (Sparta), Kubienia (Olsza), Kaczmarczyk, Ruszkiewicz (Sparta), Górecki (Olsza), Smarzyński (Krowodrza), Fausek (Krakowianka), Augustyn (Zwierzyniecki), Dużniak (Olsza), Wójcik (Sparta), Nowosielski (Olsza).

Z klubów reprezentantów Krakowa klasy B do czasów współczesnych dotrwały Olsza i Zwierzyniecki, przy czym tylko w Zwierzynieckim uchowała się sekcja piłki nożnej.

Z nazwisk reprezentantów Krakowa w składzie Garbarni w późniejszych latach pojawią się Jan Ruszkiewicz, Marian Gregorczyk, który w bramce zastąpił tragicznie zmarłego Henryka Borkowskiego oraz Stanisław Augustyn.

Do reprezentacji Podgórza trafili zawodnicy KS Podgórze, Korony, Unii i Garbarni: Radwan (Unia), Dzikowski (Garbarnia), Martyna (Korona), Majcher (Podgórze), Fisecki, Nagraba (Garbarnia), Dembicki (Podgórze), Sikora (Unia), Jelonek, Martyna II (Korona), Stefański (Garbarnia).

Garbarnia dała do „kadry” Podgórza aż czterech piłkarzy. Spośród drużyn, które dały reprezentantów, klub z ulicy Barskiej był jedynym spoza Podgórza. Jego siedziba znajdowała przy zakładach garbarskich na terenie Dzielnicy IX Ludwinów.

Wśród klubów z Podgórza warto wspomnieć, które dostarczyły zawodników, warto wspomnieć nieistniejącą już Unię, która miała siedzibę przy Lwowskiej 44.

Mecz Kraków – Podgórze było przystawką, przed daniem głównym, dlatego nie przyciągał uwagi dziennikarzy. W Tygodniku Sportowym zachowała się zaledwie zwięzła trzyzdaniowa relacja:

„Reprez. B. klas. Kraków – Podgórze grała w przedmeczu 21 bm. (Kraków – Budapeszt) z wynikiem 6:3 (3:2). Mimo silnego upału gra bardzo żywa i interesująca, przy wielkiej przewadze Krakowa. Sędziował p. Wittman”.

Nie minęło osiem lat, a w 1933 r. Kraków doczekał się grających jednocześnie czterech drużyn w ekstraklasie, Wisły i Cracovii na lewym brzegu, Garbarni i Podgórza – na prawym brzegu królowej polskich rzek.

Źródła:

• Tygodnik Sportowy, nr 30 z 21 lipca 1925 r.
• Tygodnik Sportowy, nr 31 z 28 lipca 1925 r.
  

Autor: RO