Garbarskie Historie: Jak Kraków pokonał Pekin po golu Garbarza

Rok 1955 to ostatni sezon w najwyższej lidze, jaki Garbarnia może zaliczyć do udanych. Po rundzie wiosennej Duma Ludwinowa zajmowała 7. miejsce. W letniej przerwie piłkarze Garbarni udali się na zgrupowanie pod Szczecin, gdzie pod czujnym okiem trener Josefa Kuchynki szlifowali formę wznowieniem rozgrywek.

W tamtych czasach żywa była jeszcze tradycja rozgrywania spotkań między reprezentacjami miast.

Reprezentacja Krakowa latem 1955 r. przegrała z Budapesztem 0:4 i pokonała 2:1 Berlin. Następnie 13 sierpnia 1955 r. podejmowała egzotycznego rywala – Reprezentację Pekinu.

Drużyna ze Stolicy Państwa Środka przyjechała do Polski na turniej piłkarski II Międzynarodowych Igrzyskach Sportowych Młodzieży. Tam przegrała w meczu Warszawą 2:3, 1:2 z Karl Marks Stadt (Chemnitz) i zremisowałą bezbramkowo w FC Liege. Pomimo odpadnięcia z turnieju, Chińczycy byli chwaleni za technikę i szybkość.

Mecz Krakowa z Pekinem został rozegrany na stadionie Wisły w obecności ok. 10-12 tys. widzów.

Drużyna Krakowa wybiegła w składzie złożonym z zawodników Wisły i Garbarni:

Jerzy Jurowicz (Wisła), Zbigniew Feluś (Garbarnia), Mieczysław Dudek, Jerzy Piotrowski (Wisła), Leszek  Snopowski (Wisła), Zdzisław Bieniek (Garbarnia), Marian Machowski (Wisła), Zbigniew Kotaba (Wisła), Józef Browarski (Garbarnia), (Włodzimierz Kościelny – Wisła), Wiesław Gama (Wisła)j, Wilhelm Glajcar (Garbarnia).

Pekin zagrał w składzie:

Dżan Czun-siu, Piao Wan-fu, Sie Hun-czun, Wan

Kepiu, Czen Czen-da, Czen Wankiuan, Dzena Die-ju, Dzan Hun-cen, Nian Wej-sy, Wan Den-ciu, Wan Lu.

Tak skład gości zapisano w relacji z Przeglądu Sportowego. Mecz prowadził sędzia Popłatek z Krakowa.

Spotkanie przebiegało pod dyktando Krakowian, choć chińscy zawodnicy byli chwaleni za ambicję, ofiarność i wyszkolenie techniczne. Najlepsze noty w ekipę z Pekinu zebrał bramkarz, chwaleni byli także środkowy obrońca i prawy łącznik. Udane zagrania chińskiej drużyny były oklaskiwane przez krakowską publiczność..

Zwycięską bramkę dla Krakowa zdobył Wilhelm Glajcar, napastnik Garbarni. Oprócz strzelca, w drużynie gospodarzy wyróżnieni zostali Zdzisław Bieniek i Jerzy Piotrowski.

Tak w prasie opisywano występy reprezentacji Krakowa, podkreślając wkład zawodników Garbarni:

„Trzeba powiedzieć, że najsłabszy mecz jedenastki Krakowa przeciw Węgrom przypadł na okres, kiedy poza Krakowem bawili jeszcze piłkarze Garbarni. Drużyna krakowska złożona z zawodników Gwardii, Cracovii i CWKS nie wykazała ani krzty bojowości, tak potrzebnej w meczach z silnym przeciwnikiem. Wnieśli ją dopiero Garbarze – którzy są – wydaje się najlepiej przygotowani do bojów ligowych. Jest to zasługa zarówno trenera Kuchynki, jak i pełnej troski całego zarządu klubu, który piłkarzom swojego klubu zapewnił najlepsze warunki wypoczynku międzysezonowego w malowniczej miejscowości w pobliżu Szczecina oraz równie dobre warunki do doszlifowania techniki i kondycji”.

Kilka dni po meczu z Pekinem ruszyła liga. Garbarnia wznowiła rozgrywki zwycięstwem 2:0 z Lechem Poznań. Garbarzy spotkała po tym meczu krytyka za zbyt defensywne nastawienie i zbyt kombinacyjną grę z przodu.

W 1955 r. Garbarnia ukończyła rozgrywki na 6 miejscu, wyprzedzając Wisłę. Był to ostatni sezon, w którym Duma Ludwinowa osiągnęła najlepszy rezultat w lidze z krakowskich drużyn.

W lutym 1956 r. Garbarze udali się do Chin, gdzie rozegrali dwa mecze w Pekinie, jeden przegrywając 2:3, drugi bezbramkowo remisując.

Źródła:

• Przegląd Sportowy, nr 82, 13 VIII 1955,
• Przegląd Sportowy, nr 83, 14 VIII 1955,
• Dziennik Polski, nr 192, 13 VIII 1955,
• Dziennik Polski, nr 193, 14 VIII 1955.

Autor: RO