Karta historii: Otwarcie Stadionu na Ludwinowie

14 kwietnia 1946 roku nastąpiło uroczyste otwarcie Stadionu Sportowego Garbarni na krakowskim Ludwinowie. Wydarzeniu towarzyszył mecz pomiędzy „Brązowymi”, a jedną z najlepszych wówczas drużyn – Wartą Poznań. 

Po zakończeniu II Wojny Światowej działacze krakowskiego Klubu za jeden z głównych celów postawili odbudowę zniszczonego w wyniku działań wojennych Parku Sportowego na Ludwinowie. Ze względu na ograniczone miejsce wokół murawy, a także ulicę Konopnickiej zdecydowano się na model szwedzki. Wynikiem tego było zbudowanie największej w Polsce drewnianej trybuny, która pomieścić mogła 4000 widzów. Wokół boiska rozciągały się wały, na których znajdowały się również miejsca stojące dla kibiców, dlatego też maksymalna publika, jaka mogła na żywo śledzić poczynania sportowe wynosiła 20000 osób.

W niedzielę 14 kwietnia 1946 roku nastąpiło uroczyste otwarcie obiektu, w którym wzięły udział władze klubowe na czele z Prezesem Honorowym Klubu dr. Bogdanowskim. Punktem kulminacyjnym był mecz z Wartą Poznań, która była jedną z najlepszych drużyn w lidze, a rok później została mistrzem Polski. Obie drużyny rozpoczęły spotkanie bez swoich najlepszych zawodników, jednak nie przeszkodziło to na stworzenie emocjonującego i zaciętego widowiska. Garbarnia objęła prowadzenie w 26. minucie spotkania, a trzy minuty przed końcem spotkania potwierdziła swoją dobrą dyspozycje zdobywając bramkę na 2:0, która ustaliła wynik meczu.

Powstanie obiektu wzbudziło zainteresowanie nie tylko mieszkańców Krakowa. Tak o nowym Stadionie na Ludwinowie pisał wówczas tygodnik sportowy „Start”: „W najtrudniejszych czasach udało się krakowskiemu klubowi, Garbarni, stworzyć wspaniały stadion sportowy; twórcy jego, z dyr. Kuczalskim i dyr. Okoniem na czele, mają słuszny powód do dumy, że wzbogacili sport polski o piękny stadion, jakiego mogą pozazdrościć nam wszystkie miasta Polski”.

Stadion Garbarni przez kilkanaście lat był najważniejszym obiektem piłkarskim w Mieście Królów Polski. To tutaj swoje mecze rozgrywała nie tylko Garbarnia, lecz także Wisła i Cracovia. To właśnie w tym miejscu w 1948 roku został rozegrany dodatkowy pojedynek pomiędzy „Pasami”, a „Białą Gwiazdą”, który rozstrzygnął o końcowym triumfie w rozgrywkach. Ze zwycięstwa 3:1 cieszyła się Cracovia, która zdobyła ostatnie jak dotąd mistrzostwo Polski.