KS Lauda

 

W 1919 roku grupa młodych ludzi grywających w piłkę nożną na łące rozciągającej się koło obecnej ul. Konopnickiej (wówczas biegła prawie dokładnie tamtędy linia kolejowa; most Dębnicki był mostem kolejowym) w pobliżu zakładu przyrodoleczniczego A. Matecznego postanowiła założyć własny klub sportowy na wzór istniejących już od trzynastu lat Wisły i Cracovii. Większość tamtych sportowców (m.in. Szczepaniak, Jochimczak, Uhl i Kropka) pracowała w ludwinowskiej garbarni i tam znaleźli oni opiekunów i pierwszą szatnię w starym, opróżnionym ze skór, magazynie. Początkowo istniały w klubie tylko dwie sekcje: kolarska i piłkarska, potem doszły doń jeszcze sekcja gier sportowych ze świetnym zespołem piłkarzy ręcznych oraz sekcja zapaśnicza.

Ze względu na wojnę z bolszewikami, formalna rejestracja klubu opóźniła się aż do 1921 roku, kiedy powstał Krakowski Okręgowy Związek Piłki Nożnej. Piłkarze Klubu Sportowego Lauda grali w klasie C (najniższym szczeblu rozgrywek), od której musiał zaczynać każdy nowy klub.

Prezes Laudy – Feliks Szczepanik

Ludwinowska łąka mogła służyć jedynie jako boisko treningowe; mecze musiano rozgrywać wypożyczając cudze boiska. Mimo to w 1924 roku Lauda awansowała do klasy B. W tamtych czasach oprócz ligi państwowej istniały okręgowe klasy A, B i C.